Sneeuwwitje in glamourland

Welk meisje heeft er niet van gedroomd sneeuwwitje te zijn? Het sprookje van het lieve prinsesje met de boze stiefmoeder die terecht kwam bij de zeven dwergen, daar liefdevol werd opgenomen maar toch nog werd vergiftigd door de als heks vermomde stiefmoeder. Louter en alleen omdat sneeuwwitje mooier was dan haar stiefmoeder.

Sneeuwwitje en de zeven dwergen

Gelukkig loopt het goed af, want anders zou het geen sprookje meer zijn. Sneeuwwitje wordt, dood maar nog steeds mooi, gevonden en meegenomen door een prins. Onderweg struikelen de dragers van haar glazen kist en schiet het stukje appel uit haar keel. Want ze had van een oud vrouwtje een appel aangenomen die natuurlijk vergiftigd was, want dat oude vrouwtje was natuurlijk haar stiefmoeder.

Sneeuwwitje en Suzan Visser

Het jaar is nog geen vier dagen oud of ik werd verrast door de moderne versie van Sneeuwwitje met Suzan Visser als boze stiefmoeder. Onherkenbaar gegrimeerd, en zoals Suzan het verwoord is de stiefmoeder iemand die zo’n beetje alles opgevuld en opgespoten heeft. De stiefmoeder lijkt dan ook als twee druppels water op Patsy Stone uit Absolutely Fabulous, met strakke leren broeken en kekke knalgele retro jasjes met riempjes en gespen. Qua karakter lijkt ze het meest op Edwina uit dezelfde serie die ook niet al te zachtzinnig omspringt met haar intellectuele dochter.

Moderne sneeuwwitje in retro pyjama

Hoe het moderne sprookje “Sneeuwwitje en de zeven kinderen” eindigt kan ik helaas niet verklappen, want met al die reclames duurde de film weer nét even te lang, maar ik heb genoeg gezien om mij geboeid af te vragen in welke tijd deze film zich zou moeten afspelen. Kijkend naar de kleding zou ik in eerste instantie zeggen de jaren 50, want ik zag sneeuwwitje in een hemelsblauw, wit gestippeld polkadot pyamaatje in bed liggen, compleet met rond Peter Pan kraagje. En ook de huishoudster was zo uit de jaren 50 weggelopen met haar kostuum in militaire stijl met overslag revers en ceintuurtje. Ook kwam ze sneeuwwitje van school halen in een licht bruine trenchcoat. De fiets was niet nieuw, maar ook niet echt retro.  De stiefmoeder zoals gezegd, liep in kanariegele retro outfits en ook de gasten van het feest zagen er allemaal tamelijk klassiek maar toch niet echt stijlvol uit.  Maar het feit dat Sneeuwwitje op haar 18^e verjaardag door de huishoudster wordt opgehaald waarna haar beugel verwijderd wordt, geeft toch te denken. Dat kan niet van deze tijd zijn. Als klap op de vuurpijl gaat het meisje ook nog naar de kapper (“want het was alweer twee jaar geleden”), maar is het resultaat nauwelijks een verbetering te noemen: een strik in het haar en een krul op het hoofd. Niets spectaculair en toch ontsteekt de stiefmoeder in razernij omdat het wichtje van 18 uiteraard een stuk mooier is dan haar recht getrokken facelift gezicht.

Eind goed, al (shapewear of gewoon onder-) goed?

Waarom zou je je rimpels eigenlijk weg laten strijken? Doe als Goedele Liekes die grif toegeeft dat ze in de loop der jaren wat kilo’s is aangekomen maar dat niet erg vindt. “Da’s goe als opvulling voor de rimpels”. En zo is het maar net. Wie zou niet met haar willen ruilen? Door haar “zware bovenkant” moet ze jurken met diepe decolletés dragen want rechte boothalzen zouden haar doen lijken op een tientonner, zegt ze zelf. Mwa. Ik geloof er niets van. Mocht ik moeten kiezen tussen de facelift van de stiefmoeder of de kilootjes van Goedele, dan wist ik het wel. Gewoon een sexy shapewear onderjurkje aan en je kunt je in de strakste pencildress wurmen! Daar hoef je echt geen sneeuwwitje voor te heten.